هر چند تمامی سعی حقیر بر این بود که مقدمات مطالبی را که برای دوستان میآورم کوتاه واجمالی باشد، ولی ترس از اینکه بدون بیان این مقدمات اصل مطالب را نتوانم آنگونه که در خور دوستان و پرسشهایشان باشد، بیان کنم، موجب شد تا این مباحث به طول بیانجامد، که اعتراض تعدادی از دوستان را در پیامهای عمومی و خصوصی شان درپی داشت. انشاءالله در طی مباحث خواهیم دید که این مقدمات برای درک بهتر مسائل تا چه اندازه مهم و ضروری بوده اند.

…بگذاریم و بگذریم …

در شروع بحث به وظایفی که اسلام برای هر یک از زن و مرد قرار داده است میپردازیم و اختلافات بین این دو را بیان میکنیم تا اختلافات در حقوق را نیز به تبع آن درک کنیم.

و اما مرد..

مردان با توجه به خصوصیتهای فیزیولوژیکی و توانائیهای جسمی که خداوند در ایشان به ودیعت نهاده است وظایف خاصی را بر عهده دارند که نوع زن از پذیرش و به انجام رساندن آن یا عاجز است و یا به سختی این بار را باید به دوش بکشد، کما اینکه در موارد استثنایی که زنان به ناچار عهده دار آن شدهاند این سختی و طاقت فرسا بودن برای هر انسان منصفی روشن است.

مرد در اسلام اقتصاد خانواده را بر عهده دارد و بر همگان به خوبی روشن است که گرداندن اقتصاد و به تعبیر روشنتر «نان آور» بودن از دو راه حاصل میشود:

1) با کارهای جسمی یا شغل هایی که بیشتر توانائی جسمی را میطلبند.

2) شغل هایی که توانایی ذهنی و قدرت تجزیه و تحلیل را میطلبند.

ما میبینیم که این دو توانایی در نوع مردان بیشتر از زنان است و لذا این وظیفه خطیر هم برعهده آنان نهاده شده است.

باید به این نکته هم اشاره کنیم که« نان آور» بودن هرگز نوعی امتیاز برای مردان محسوب نمیشود؛ چه اینکه« نان آو ر » بودن و اقتصاد خانواده را چرخاندن علاوه بر دشواریهای خاص خودش باعث میشود که:

1) نفقه و به اصطلاح خرجی زن برعهده مرد باشد آنهم به عنوان یک وجوب شرعی و عرفی.

2) نفقه و خرجی فرزندان نیز بر عهده مرد خواهد بود حتی در صورت توانائی، خرج ازدواج و مسکن نیز وجوباً بر عهده او نهاده شده است.

3) نفقه والدین نیز بر عهده مرد قرار داده شده است.

4) زن میتواند برای« خانه داری » و اداره امور داخلی منزل نیز از مرد اجر و مزد درخواست کند.

5) زن حتی برای شیر دادن طفل خودنیز میتواند درخواست أجر و مزد بنماید و بر مرد .اجب است که یا أجر او را پرداخت نماید یا برای طفل دایه در نظر بگیرد ، و هرگز نمیتواند زن را مجبور به این امر نماید .

6)« مهریه»  نیز به صورت یک واجب شرعی و « شیربَها» به صورت یک قرارداد عرفی بر گردن مردان واقع شده است .

7) کمک هزینه تهیه جهیزیه پرداخت خسارات ناشی از بزهکاری اعضای خانواده و… به صورت یک واجب عرفی و گاهی هم شرعی بر گردن مرد میباشد.

ما میبینیم که در امر ازدواج تنها دو وظیفه را اسلام شرعاً بر عهده زنان قرار داده است:

1) تمکین در امور زناشویی؛

2) اطاعت در مسایل مربوط به زندگی.

در همین موارد نیز مشاهده می کنیم که اسلام به صورت امر مستحبی و یا اخلاقی و عرف به صورت یک امر واجب این حق مرد را نیز به نفع زن محدود میکند مثلا در مسائل زناشویی بحث «چشم روشنی» مطرح میشود و در زمینه دوم نیز بحث عدالت و مراعات اخلاقی را پیش میکشد.

با نگاه دقیق در این مسائل میتوان نتیجه گرفت که کار و شغل که اسلام آن را بر عهده مرد نهاده لازماتی نیز برای آن بر شمرده که اگر نبود غریزه خدادی شهوت و میل به بقاء در قالب تولید مثل؛ هیچ مردی بدان گردن نمینهاد.

با توجه به نکات گفته شده اگر میبینیم مثلا در امر ارث اسلام در بعضی موارد سهم بیشتری را به مرد عطا میکند به جهت این است که از این ارث به دست آمده زن نیز با دریافت «نفقه» سهیم میشود فرزندان نیز به همین صورت و…

در قالب یک مثال سعی خواهم کرد عادلانه بودن این« نامساواتی» در ارث را برایتان روشن تر کنم. (این مثال عینی و واقعی است و دوستان میتوانند این واقعه را در نزدیکان خود نیز به روشنی دریابند.)

«با درگذشت پدر بزگ مادری؛ مادر ما حدود 10میلیون تومان به ارث برد . در همین گیر ودار بود که خداوند پدر بزرگ پدری ما را نیز به دیار باقی روانه ساخت.

بعد از دعواها و جنجالها بین عموها و عمهها، به پدر ما 40میلیون تومان ارث رسید. من که به همراه برادرم دوران عقد خود را میگذراندیم توانستیم هر کدام قریب به 10میلیون تومان از پدرمان کش برویم. البته خواهر ما نیز با شیرین زبانیهای خاص و مثال زدنیش خود توانست همین مبلغ را برای جهیزیه خود از ارث پدر مان به ارث! ببرد.

از طرفی با خرابی«موتور آب» سهم پدرمان از هزینهها 5 میلیون بود که با گردنی کج به پرداخت آن گردن نهاد.

مادر بزرگ ما هم که در فراق پدر بزرگمان دوام نیاورد به دیار باقی شتافت و مخارج« دفن وکفن »و« سوم » و« هفتم» و «چهلم» او توانست ناجوانمردانه قریب به 3میلیون بر گُرده پدرمان بیاندازد. مریضی مادرمان و عمل جراحی وی نیز الباقی ارثیه ای که به پدرمان رسیده بود را با مقداری بدهی به کام مصرف کشاند.

اما مادرمان در این اوضاع جمعاً 300هزار تومان به عنوان عیدی به تازه عروس من و 300هزار تومان هم به تازه عروس برادرم عنایت فرمود ند.البته مقداری هم به دور از چشمان پدر برای همشیره وسائل تهیه کردند.با همین ارثیه بود که« مادر خانم »ما «حاجیه خانم» شد. البته فیض سفر سوریه را نیز از دست نداد. مشهد و قم وجمکران را نیز در نوردید. حیف که راه کربلا بسته بود. مابقی را نیز در قالب پس انداز نزد یکی از بانکها به ودیعه نهادند و …».

این ماحصل آنچه بود که یکی از دوستانم برایم نوشته بود. در این واقعه مرد با ارثیه چند برابری حتی بهره زیارت مشهد را هم نمیبرد ولی زن با ارثیه کمتر از او به همه جا سر میزند.

در قانون اسلام زن که «نان آور» خانه محسوب نمیشود ارثیه کمتری میبرد و مرد ارثیه بیشتر ولی زن مالک مطلق ارثیه میشود و مرد به صورت شریک با زن و فرزندان مالک آن میشود.

البته همانگونه که گفته شد این یک قانون« نوعی» است و شاید استثنائاتی نیز داشته باشد که به کلیت قانون لطمهای نمیزند.

مطلب دیگری که باید بدان اشاره کنم این است که متاسفانه« فمنیست»ها که شعار میدهند« زن و مرد باید در داشتن فرصتهای شغلی برابر و مساوی باشند»توجه به این امر ندارند که اگر«برابری»و «مساوات» را ملاک قرار دهیم باید زنان در همه شغلها وارد شوند حتی شغلهائی مثل چاه کَنی، تخلیه فاضلاب، کارگری و… ولی اینان فقط شغلهای آسان و آبرومند را مدنظر قرار میدهند که به اعتراف خودشان این ظلمی است در حق مردان و چنین به نظر میرسد که این کلاه گشادی است که« فمنیستها» برای سر زنان بافته اند و در صورت اجرایی شدن آن، همه استعدادهای خدادادی ایشان که در مردان وجود ندارد به باد فراموشی سپرده خواهد شد . به راستی کدامین زن حاضر است« مهر مادری» و عشق به «مادر شدن» را با «قضاوت» و «وکالت» به معاوضه بگذارد چه رسد به «تخلیه فاضلاب» و...

... و گویا همچنان ادامه دارد ...